Εν αρχήν ην η Άμπελος

Το αμπέλι έχει κατά  τους παλαιοντολόγους, προϊστορία πολλών εκατομμυρίων χρόνων. Πριν από την εποχή των παγετώνων ευδοκιμούσε στην πολική ζώνη. Oι παγετώνες όμως περιόρισαν την εξάπλωσή του και επέβαλαν την γεωγραφική απομόνωση μεταξύ των ποικιλιών. Το πιο σημαντικό είναι πάντως πως μ’ αυτόν τον τρόπο, στην ευρύτερη περιοχή του νοτίου Καυκάσου, μεταξύ Ευξείνου Πόντου, Κασπίας θάλασσας και Μεσοποταμίας, γεννήθηκε το είδος, Άμπελος η οινοφόρος (Vitisvinifera, υποείδος caucasica), που σχεδόν αποκλειστικά – σε διάφορες ποικιλίες και υβρίδια- καλλιεργείται σήμερα.

Έχουν βρεθεί κουκούτσια από αγριοστάφυλα σε σπηλιές που κατοικήθηκαν κατά τις μετακινήσεις νομαδικών προϊστορικών φύλων. Βέβαια, όταν γύρω στο 5000 π.Χ. άρχισε η μόνιμη εγκατάσταση των πληθυσμών και η συστηματική καλλιέργεια της γης, ουσιαστικά ξεκίνησε και η αμπελουργική τέχνη.
Οι Άριοι, πρόγονοι τα των Ινδών στην περιοχή Καυκάσου- Κασπίας, οι αρχαίοι Πέρσες, οι Σημητικοί λαοί και οι Ασσύριοι θεωρούνται οι πρώτοι γνωστοί αμπελοκαλλιεργητές, ενώ αργότερα γνωστοί έγιναν οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες, οι κάτοικοι της Μικράς Ασίας και του Ελλαδικού χώρου. Παράλληλα το κρασί αναφέρεται και στην αρχαία Κίνα!